هدف در صنعت تهوية مطبوع تأمين شرايط مطلوب آسايش در داخل ساختمان و يا تأمين شرايطي خاص در يک فضاي مورد نظر است. فضاي مورد نظر مي تواند ساختمان مسکوني، اداري، هتل، بيمارستان، داخل وسائل نقليه (هواپيما، اتومبيل، قطار و...) و نيز فضاهاي خاص توليدي مانند فضاهاي توليد تراشه هاي الکترونيکي، دارويي، بهداشتي و ... باشد. بنابراين به منظور تأمين شرايط مطلوب و مطبوع در هر يک از مکانهاي ياد شده، سيستم هاي مختلف و مخصوص آن مکان طراحي و اجرا مي شود. برخي از معيارهايي که مبناي مقايسة سيستم ها تهويه مطبوع را تشکيل مي دهند عبارتند از:

1)چگونگي تأمين شرايط آسايش و يا شرايط خاصّ مورد نظر

2)چگونگي کارکرد سيستم

3)ميزان و درجة آسايش مورد نظر

4)ظرفيت سيستم

5)وضعيت جاگيري و اشغال فضا توسط سيستم

6)هزينه هاي تهيه و نصب (هزينه هاي اوليه)

7)هزينه هاي بهره برداري(running cost ) مانند هزينه هاي مصرف گازوئيل، آب، برق و ...

8) قابل اتکا بودن سيستم

9) قابل انعطاف بودن سيستم

10) تعمير و نگهداري سيستم و هزينه هاي آن

11) چگونگي وضعيت تملک و استفاده از فضاها

لذا قبل از هر اقدامي لازم است که اطلاعات جامعي از ميزان بودجه، درجة آسايش مورد نظر، امکانات گسترشي آتي و ... در اختيار داشت.

عواملي که در تعيين يک سيستم بخصوصي مؤثرند عبارتند از :

1) ميزان بار برودتي و بار گرمايشي

2) منطقه بندي

3) معماري ساختمان

4) عوامل محدود کنندة ديگر (صدا، کنترل رطوبت، کنترل فشار هوا مثلاً در هواپيما، ميزان مصرف انرژي و نوع آن، گسترش آتي)

راحي سيستم هاي تهويه مطبوع داراي جنبه هاي مختلفي است كه بايد در نظر گرفته شود. و بعضاً در مورد يك پروژه خاص چندين گزينه براي انتخاب نهايي وجود دارد. براي طراحي چنين سيستم هايي بايد درك جامع و كاملي از تهويه مطبوع داشته باشيم . و در ادامه نياز هاي مشتري و موانعي را كه در طراحي وجود دارد را به خوبي بشناسيم.
مبناي مقايسة سيستم ها تهويه مطبوع