وبلاگ تخصصی مکانیک-کامپیوتر-الکترونیک

شماره گذاري مبردها

 برای شناسایی مبردها آنها را شماره گذاری کرده اند، طوري که به هر مبرد شماره اي خاص تعلق مي گيرد . در زير توضيحي در مورد مفهوم شماره مبردها آورده شده است. چنانچه شماره مبرد زير 300 باشد شماره مبرد را با 90 جمع مي کنيم، رقم يکان عدد به دست آمده تعداد فلوئور ، رقم دهگان آن تعداد هيدروژن و رقم صدگان آن تعداد کربن را مشخص مي کند.

از آن جايي که فرمول کالي اين مبردها به صورت CnHmFkCp و m+k+p برابر 2n+2 مي باشد، با داشتن k , n , m  از روش فوق p ، تعداد اتم کلر، مشخص مي شود . مثلا مبرد 12-R را در نظر بگيريد .

 از جمع عدد 12 با 90 عدد 102 حاصل مي شود که تشکيل شده است و هيدروژن ندارد . براي اين مثال K=2 , M=0 , N=1 مي باشد و لذا تعداد ا تم کلر برابر P=2 مي باشد يعني R=12 داراي فرمول شيميايي CF2C12 مي باشد .

مبردهاي شماره 500 به بالا مخلوطي از دو يا چند مبرد با عدد 700 به وجود مي آيد . مثلا دي اکسيد کربن را با 744 نمايش مي دهند .

طبقه بندي مواد سرمازا:

اين مواد بوسيله دو سازمان ملي آمريکايي به نام هاي

The National Refrigeration Safety Code

The National Board Of Fire Underwriters

طبقه بندي شده اند . سازمان اول تمام مايعات سرمازا را به سه گروه به شرح زير تقسيم بندي مي کند:

گروه 1- بي خطرترين مواد که شامل R-500, R-14, R-13B1, R-502, R-774 . R-22, 3R-30 , 1R-12, R-14, R-21 , R-11 , R-1 مي باشد.

گروه 2 – مواد سمي و تا حدودي قابل اشتعال که شامل R-764, R-717, R-40, R-611, R1130, R-160 مي باشد.

گروه 3 – مواد قابل اشتعال که شامل R-50, R-600, R-601, R-290, R-170, R-1150 مي باشد.

موسسه N.B.F.U نيز مواد سرمازا را به نسبت درجه سمي بودن آنها طبقه بندي کرده است . در اين تقسيم بندي شش درجه سمي بودن در نظر گرفته شده که اولين آنها سمي ترين و ششمين آنها بي خطر ترين اين گروه است .

مواد سرمازاي گروه اول:

R-11 تري کلرومنوفلور متان CCL3F

R-12 دي کلرودي فلورومتان

R-13 (R-13B1, R-14)

R-21 دي کلرومنوفلورومتان CHCL2F

R-22 کلرو دي فلورومتان

R-30 متيلين کلرايد (کلرومتيلين ( CH2­CL2

R-113  تري کلروتري فلورو اتان CCL2FCCLF3

R-114 دي کلرو تترافلورومتان C2CL­2F4

R-774 , R-504 , R-503 , R-502 , R-500 , R-152 يا دي اکسيد کربن CO2 منحني تغييرات فشار و حرارت پنج نوع ماده سرمازاي متداول گروه اول در شکل نشان داده شده است مواد اين گروه را به مقادير زياد در هر دستگاهي مي توان به کار برد.

استفاده مقاديري تا 20 پوند از اين گروه مواد سرمازا در آشپزخانه هاي بيمارستان و 50 پوند در دستگاههاي عمومي و مصارف خانگي به شرط اعمال احتياط هاي لازم و 20 پوند در دستگاههاي تهويه مطبوع خانگي از طرف کد استاندارد ايمني آمريکا اندازه مجاز شناخته شده است .

گروه دوم مواد سرمازا:

مواد سرمازاي گروه دوم سمي هستند . براي تنفس مضر بوده و تا حدي قابل اشتعال هستند . اين مواد عبارتند از :

717-R يا آمونياک

1130-R يا دي کلرواتيلر

160-R يا کلروتيل

40-R يا کلرورمتيل

611-R يا متيل فورمات

764-R يا دي اکسيد گوگرد

گروه سوم مواد سرمازا:

موادي مه ميل آتش گيري زياد و تشکيل مخلوط آتش زا با هر نسبتي از هوا را دارند، جزو گروه سوم طبقه بندي شده اند . استفاده رضايت بخش از اين مواد با طراحي صحيح و نصب دقيق دستگاه امکان پذير است . بعضي از مواد گروه سوم عبارتند از :

600- R بوتان C4H10

170-R اتان C2H6

290-R پروپان C3H3

چون اين گروه مواد سرمازا ديگر متداول نيستند به شرح جزئيات و خصوصيات آنها نمي پردازيم